Czy COVID-19 determinuje krótko- i długoterminowe rokowanie u pacjentów z zatorowością płucną? Analiza danych z ośrodka pulmonologicznego w województwie świętokrzyskim

Wprowadzenie:
Zakażenie SARS-CoV-2 (severe acute respiratory syndrome coronavirus 2) wiąże się z powikłaniami zakrzepowymi, których mechanizm patofizjologiczny jest złożony.

Cel pracy:
Analiza czynników wpływających na rokowanie pacjentów z zatorowością płucną i COVID-19 (coronavirus disease 2019).

Materiał i metody:
Retrospektywne badanie przeprowadzono w grupie 70 pacjentów z zatorowością płucną i współistniejącą infekcją układu oddechowego. Pacjentów podzielono na tych z ujemnym wynikiem testu na obecność wirusa SARS-CoV-2 (n = 25) i tych z wynikiem dodatnim (n = 45). Przedstawiono charakterystykę kliniczną i obrazową obu grup. Przeprowadzono jednoczynnikowe i wieloczynnikowe analizy regresji logistycznej w celu zidentyfikowania predyktorów 30-dniowej i 1-rocznej śmiertelności.

Wyniki:
W badaniu wykazano, że krótkoterminowe przeżycie nie różniło się między grupami COVID-19 (+) i COVID-19 (–) (40 (88,9%) vs 18 (72,0%), p = 0,1), podczas gdy długoterminowe przeżycie było wyższe w grupie COVID-19 (+) w porównaniu z grupą COVID-19 (–) (38 (84,4%) vs 10 (40,0%), p = 0,0001). Poziomy limfocytów i lewostronne zmiany śródmiąższowe w obrazowaniu wpływały na przeżycie krótkoterminowe, podczas gdy liczba płytek krwi, INR, niewydolność oddechowa, wysycenie tlenem, zmiany włóknisto-pręcikowe w obrazowaniu i lokalizacja podopłucnowa – na przeżycie długoterminowe. Zarówno krótko-, jak i długoterminowe przeżycie zależało od wyższego poziomu erytrocytów, hemoglobiny, dłuższego czasu protrombinowego i intensywności tlenoterapii. Jedynym niezależnym czynnikiem predykcyjnym długoterminowej śmiertelności była współistniejąca choroba nowotworowa (OR = 29,03 (1,32–640,2); p = 0,03).

Wnioski:
COVID-19 nie wpływa niezależnie na długoterminowe przeżycie u pacjentów z zatorowością płucną.



Introduction:
SARS-CoV-2 (severe acute respiratory syndrome coronavirus 2) infection has been associated with thrombotic complications, the pathophysiological mechanism of which is complex.

Aim of the research:
To analyse factors influencing the prognosis of patients with pulmonary embolism and COVID-19 (coronavirus disease 2019).

Material and methods:
A retrospective study was conducted on a group of 70 patients with pulmonary embolism and concomitant respiratory system infection. The patients were divided into those with a negative test result for the presence of the SARS-CoV-2 (n = 25) and those with a positive result (n = 45). Clinical and imaging characteristics of both groups were presented. Univariate and multivariable logistic regression analyses were performed to identify predictors of 30-day and 1-year mortality.

Results:
The study revealed that short-term survival did not differ between the COVID (+) and COVID-19 (–) groups (40 (88.9%) vs. 18 (72.0%), p = 0.1), while long-term survival was higher in the COVID-19 (+) group compared to the COVID-19 (–) group (38 (84.4%) vs. 10 (40.0%), p = 0.0001). Factors influencing short-term survival were lymphocyte levels and left-sided intraparenchymal changes on imaging, while long-term survival was influenced by platelet count, INR, respiratory failure, oxygen saturation, fibrous-striated changes on imaging, and subpleural location. Both short- and long-term survival were determined by higher levels of erythrocytes, haemoglobin, longer prothrombin time, and the intensity of oxygen therapy. The only independent predictor of long-term mortality was concomitant neoplastic disease (OR = 29.03 (1.32–640.2); p = 0.03).

Conclusions:
COVID-19 does not independently affect long-term survival in patients with pulmonary embolism.