Lekarze POZ pierwszą linią frontu w leczeniu przewlekłej choroby żylnej

Początek XXI wieku to okres, w którym obserwujemy wydłużenie czasu życia, z drugiej zaś strony mniej się poruszamy, z preferencją do stania lub siedzenia. Wzrasta liczba osób z otyłością oraz z zaburzeniami metabolicznymi. Jako społeczeństwo starzejemy się i proces ten ma wpływ na system opieki zdrowotnej. Przewlekła choroba żylna (PChŻ) należy do najbardziej rozpowszechnionych chorób na świecie. U większości pacjentów z PChŻ we wczesnym stadium choroby z czasem dojdzie do pogorszenia, co wiąże się ze wzrostem kosztów leczenia, ale przede wszystkim z obniżeniem jakości życia. Widocznymi konsekwencjami powstającej patologii żylnej są obrzęki czy żylaki, a te niewidoczne – w obrębie śródbłonka naczyniowego – prowadzą do objawów subiektywnych i obiektywnych oraz powikłań w postaci zakrzepic, zespołu pozakrzepowego i zatorowości płucnej. Wprowadzenie zachowań prozdrowotnych i szeroko rozumianej profilaktyki chorób sercowo-naczyniowych jest trudne, a dostęp do specjalistów bardzo ograniczony. Dlatego równolegle z podnoszeniem świadomości społecznej powinniśmy myśleć o jak najszybszym włączeniu odpowiedniego leczenia przewlekłej choroby żylnej przez lekarzy pierwszego kontaktu. Ma to na celu zapobieganie lub opóźnianie jej postępu, a także uwzględnienie tego schorzenia w przypadku współchorobowości. Postęp wiedzy w zakresie naturalnego przebiegu PChŻ i jej patofizjologii oraz badania nad wpływem różnych leków w zależności od stopnia zawansowania tej choroby potwierdzają prawdopodobną opłacalność leczenia pacjentów z PChŻ we wczesnym stadium. W niniejszym artykule, opierając się na najnowszej wiedzy, przedstawiono propozycję schematu pomagającego lekarzom POZ wyszukiwać wśród ich pacjentów chorych na PChŻ i włączać odpowiednie leczenie, zwłaszcza we wczesnych stopniach zaawansowania tej choroby.